Er werd voor dit voorstel een effectbeoordeling verricht, die op 28 september 2016 werd door de Raad voor regelgevingstoetsing positief beoordeeld (16) . Om gevolg te geven aan de aanbevelingen van de Raad is in de effectbeoordeling betere toelichting gegeven over de reikwijdte van het initiatief, de samenhang met andere rechtsinstrumenten (algemene verordening gegevensbescherming, Europees wetboek voor elektronische communicatie, richtlijn radioapparatuur) en de noodzaak van een afzonderlijk instrument. Het basisscenario is nader uitgewerkt en verduidelijkt. De analyse van de effecten is versterkt en de beoordeling bevat een evenwichtiger, duidelijker en krachtiger beschrijving van de verwachte kosten en baten.
De volgende beleidsopties zijn getoetst aan de criteria effectiviteit, efficiëntie en coherentie:
–Optie 1: Niet-wetgevende maatregelen ("soft law");
–Optie 2: Beperkte versterking van privacy/vertrouwelijkheid en vereenvoudiging;
–Optie 3: Matige versterking van privacy/vertrouwelijkheid en vereenvoudiging;
–Optie 4: Ingrijpende versterking van privacy/vertrouwelijkheid en vereenvoudiging;
–Optie 5: Intrekking van de e-privacyrichtlijn.
Optie 3 is in de meeste opzichten aangewezen als de voorkeursoptie om de doelstellingen te bereiken, rekening houdend met de efficiëntie en de samenhang. De voornaamste voordelen zijn:
–betere bescherming van de vertrouwelijkheid van elektronische communicatie door uitbreiding van het toepassingsgebied van het rechtsinstrument om nieuwe functioneel gelijkwaardige elektronische-communicatiediensten daarin op te nemen. Daarnaast versterkt de verordening de controle van de eindgebruiker door te verduidelijken dat de toestemming kan worden verleend via passende technische instellingen.
–betere bescherming tegen ongewenste communicatie, met de invoering van de verplichting tot het verstrekken van de identificatie van de oproepende lijn of van een verplicht kengetal voor marketinggesprekken en ruimere mogelijkheden om oproepen van ongewenste nummers te blokkeren.
–Vereenvoudiging en verduidelijking van het regelgevingsklimaat door de vrije speelruimte voor lidstaten te beperken, intrekking van achterhaalde bepalingen en verruiming van de uitzonderingen op de toestemmingsregels.
De economische effecten van optie 3 zullen naar verwachting in het algemeen evenredig zijn met de doelstellingen van het voorstel. Er ontstaan ondernemingskansen in verband met de verwerking van communicatiegegevens voor traditionele elektronische-communicatiediensten, terwijl aanbieders van OTT-diensten aan dezelfde regels worden onderworpen. Dit brengt in bepaalde mate extra nalevingskosten mee voor deze marktdeelnemers. Deze wijziging is echter niet van wezenlijke invloed op de OTT’s die reeds werkzaam zijn op basis van toestemming. Tot slot zou het effect van de optie niet merkbaar zijn in de lidstaten die deze regels reeds tot OTT’s hebben uitgebreid.
Door de toestemming te centraliseren in software zoals internetbrowsers, gebruikers zelf ertoe aan te zetten hun privacyinstellingen te kiezen en de uitzonderingen op de toestemmingsregel voor cookies te verruimen, zou een aanzienlijk deel van de ondernemingen komaf kunnen maken met cookiebanners en -berichten, waardoor de mogelijkheid ontstaat voor aanzienlijke kostenbesparingen en vereenvoudiging. Voor online werkende adverteerders kan het echter moeilijker worden toestemming te verkrijgen als een aanzienlijk deel van de gebruikers kiezen voor de instelling "cookies van derden afwijzen". Tegelijkertijd verliezen website-exploitanten door het centraliseren van de toestemming niet de mogelijkheid om toestemming te verkrijgen door middel van individuele verzoeken aan eindgebruikers en zo hun huidige bedrijfsmodel te behouden. Extra kosten zouden opduiken voor sommige aanbieders van browsers of soortgelijke software omdat zij privacyvriendelijke instellingen moeten garanderen.
In de externe studie zijn drie verschillende uitvoeringsscenario’s voor optie 3 aangewezen, naargelang van de entiteit die het dialoogvenster instelt tussen de gebruiker welke zijn keuze heeft voor de instellingen "cookies van derden afwijzen" of "volg-mij-niet", en de bezochte websites vastgesteld, met het verzoek aan de internetgebruiker om zijn/haar keuze te heroverwegen. Met deze technische taak kunnen de volgende entiteiten worden belast: 1) software zoals internetbrowsers; 2) de tracker van derden; 3) de afzonderlijke websites (d.w.z. de dienst van de informatiemaatschappij die door de gebruiker is aangevraagd). Ten opzichte van het basisscenario zou optie 3 leiden tot algemene besparingen in de nalevingskosten met 70 % (948,8 miljoen EUR) in het eerste scenario van het voorstel (browser). In andere scenario’s zouden de kostenbesparingen lager zijn. Aangezien de totale besparingen grotendeels voortkomen uiteen zeer sterke daling van het aantal betrokken bedrijven, zou het afzonderlijke bedrag van nalevingskosten dat één bedrijf naar verwachting moet dragen, gemiddeld hoger liggen dan vandaag.
